Mieszkańcy zachodniej części Afryki posiadają naturalne predyspozycje do uprawiania boksu. Pomimo tego boks, za wyjątkiem Ghany i Nigerii, nie jest popularny w tym regionie. Ghana jest największym regionalnym ośrodkiem boksu zawodowego, a na ringu w Akrze od lat regularnie odbywają się gale. Niektórym pięściarzom Ghany wystarcza status miejscowej gwiazdy, jednak inni, podobnie jak najlepsi Nigeryjczycy, trafiają na ringi USA lub Wielkiej Brytanii. W innych krajach regionu trafiają się jedynie pojedynczy utalentowani pięściarze.
Duke Micah (kogucia, Ghana)
Micah reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Londynie 2012 ( w wadze muszej 52 kg). Jako profesjonał na ringu w Akrze w ciągu 3,5 roku doszedł do wspaniałego rekordu 14(14) – 0. uchodzi za wielki talent.
Joseph Agbeko (super kogucia, Ghana)
35-letni Agbeko to żywa legenda boksu Ghany. Po stoczeniu około 20 walk w zachodniej Afryce, pokazał się na ringach Wielkiej Brytanii i Niemiec, a potem wyjechał do USA. Przez szereg lat był mistrzem świata IBF w koguciej. Porażki z Abnerem Maresem i Guillermo Rigondeaux przyhamowały jego karierę, która chyba weszła w fazę schyłkową.
Alexis Boureima Kabore (super kogucia, Burkina Faso)
Kabore zadebiutował w 2004 na ringu w Togo i przegrał pierwsza walkę przez nokaut. Kolejnych 25 stoczonych prawie bez wyjątku we własnym kraju było zwycięskich. Niektórzy z pokonanych rywali, jak Nick Otieno, Fatiou Fassinou i Silvester Lopez reprezentowali niezły poziom.
Richard Commey (lekka, Ghana)
O tym bokserze robi się coraz głośniej. Na jego wspaniały bilans 23(21) – 0 składają się zwycięstwa odniesione w Ghanie, ale także pojedynki na ringach Wielkiej Brytanii, Danii, USA, RPA i Niemiec nad klasowymi rywalami. Aktualnie Commey jest bokserem Sauerlanda.
Emmanuel Tagoe (lekka, Ghana)
Tagoe jest rówieśnikiem Commeya i boksuje w tej samej kategorii. Pierwszą zawodowa walkę przegrał przez nokaut, ale potem już tylko wygrywał. Prawie zawsze a Akrze, ale z przeciwnikami z wielu kontynentów.
Maxwell Awuku (lekka, Ghana)
Awuku to rutynowany pięściarz, który boksuje od 2002 roku. Wygrał 42 razy, a przegrał jedynie 3, w tym z Liamem Walshem w Londynie i z Daudem Yordanem w Surabai. W obu tych pojedynkach pozostawił po sobie dobre wrażenie.
Rafael Mensah (lekka, Ghana)
Mensah boksuje od 2010, a jego aktualny rekord to 26(20) – 0. Nie walczył dotąd poza Ghaną.
Wale Omotoso (półśrednia, Nigeria)
Omotoso wychował się jako sierota w środowisku młodocianych bandziorów. Dzięki sukcesom na ringach amatorskich udało mu się wyjechać do Australii i walczyć w barwach tego kraju. Ostatnio powrócił jednak do reprezentowania Nigerii. Jako zawodowiec Omotoso walczył w Australii i USA. Przegrał jedynie z Jessie Vargasem w 2013 (problematycznie) i Sammym Vasquezem w 2015.Wygrał natomiast 26 walk, z czego 21 przed czasem.
Braimah Kamoko (cruiser, Ghana)
Kamoko noszący przydomek Bukom Banku to największa gwiazda i absolutny król ringu w Akrze, poza którym nigdy nie walczył i raczej tego nie zamierza. Jest niezwykle popularny w swoim kraju. Jego bilans to 28(21) - 0, a najtrudniejszym z jego dotychczasowych rywali był Vikapita Meroro.
Olanrewaju Durudola (cruiser, Nigeria)
Durudola reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Pekinie 2008, ale przegrał tam już pierwszą walkę. Jako zawodowiec zadebiutował w 2011. Boksował głównie w USA, ale długo pozostawał w cieniu uchodzącego za bardziej utalentowanego swojego rodaka Lateefa Kayode. Przegrał tylko 2 walki (z Ahrorem Muralimowem i Thabiso Mchunu), wygrał natomiast 22, z czego 20 przed czasem, z czego 16 przed upływem 2 rund. W listopadzie 2015 znokautował w Kazaniu Dmitrija Kudriaszowa.
Carlos Takam (ciężka, Kamerun)
Takam reprezentował Kamerun na olimpiadzie w Atenach 2004, lecz odpadł w swojej pierwszej walce. Jako zawodowiec walczy od 2005 głównie na ringach francuskich. Wygrał przed czasem z Fransem Bothą i Michaelem Grantem, a na punkty z Tonym Thompsonem, zdobywając przy okazji pas WBC Silver. Tytuł stracił, przegrywając w 10 rundzie przez nokaut z Aleksandrem Powietkinem w Moskwie.
Duke Micah (kogucia, Ghana)
Micah reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Londynie 2012 ( w wadze muszej 52 kg). Jako profesjonał na ringu w Akrze w ciągu 3,5 roku doszedł do wspaniałego rekordu 14(14) – 0. uchodzi za wielki talent.
Joseph Agbeko (super kogucia, Ghana)
35-letni Agbeko to żywa legenda boksu Ghany. Po stoczeniu około 20 walk w zachodniej Afryce, pokazał się na ringach Wielkiej Brytanii i Niemiec, a potem wyjechał do USA. Przez szereg lat był mistrzem świata IBF w koguciej. Porażki z Abnerem Maresem i Guillermo Rigondeaux przyhamowały jego karierę, która chyba weszła w fazę schyłkową.
Alexis Boureima Kabore (super kogucia, Burkina Faso)
Kabore zadebiutował w 2004 na ringu w Togo i przegrał pierwsza walkę przez nokaut. Kolejnych 25 stoczonych prawie bez wyjątku we własnym kraju było zwycięskich. Niektórzy z pokonanych rywali, jak Nick Otieno, Fatiou Fassinou i Silvester Lopez reprezentowali niezły poziom.
Richard Commey (lekka, Ghana)
O tym bokserze robi się coraz głośniej. Na jego wspaniały bilans 23(21) – 0 składają się zwycięstwa odniesione w Ghanie, ale także pojedynki na ringach Wielkiej Brytanii, Danii, USA, RPA i Niemiec nad klasowymi rywalami. Aktualnie Commey jest bokserem Sauerlanda.
Emmanuel Tagoe (lekka, Ghana)
Tagoe jest rówieśnikiem Commeya i boksuje w tej samej kategorii. Pierwszą zawodowa walkę przegrał przez nokaut, ale potem już tylko wygrywał. Prawie zawsze a Akrze, ale z przeciwnikami z wielu kontynentów.
Maxwell Awuku (lekka, Ghana)
Awuku to rutynowany pięściarz, który boksuje od 2002 roku. Wygrał 42 razy, a przegrał jedynie 3, w tym z Liamem Walshem w Londynie i z Daudem Yordanem w Surabai. W obu tych pojedynkach pozostawił po sobie dobre wrażenie.
Rafael Mensah (lekka, Ghana)
Mensah boksuje od 2010, a jego aktualny rekord to 26(20) – 0. Nie walczył dotąd poza Ghaną.
Wale Omotoso (półśrednia, Nigeria)
Omotoso wychował się jako sierota w środowisku młodocianych bandziorów. Dzięki sukcesom na ringach amatorskich udało mu się wyjechać do Australii i walczyć w barwach tego kraju. Ostatnio powrócił jednak do reprezentowania Nigerii. Jako zawodowiec Omotoso walczył w Australii i USA. Przegrał jedynie z Jessie Vargasem w 2013 (problematycznie) i Sammym Vasquezem w 2015.Wygrał natomiast 26 walk, z czego 21 przed czasem.
Braimah Kamoko (cruiser, Ghana)
Kamoko noszący przydomek Bukom Banku to największa gwiazda i absolutny król ringu w Akrze, poza którym nigdy nie walczył i raczej tego nie zamierza. Jest niezwykle popularny w swoim kraju. Jego bilans to 28(21) - 0, a najtrudniejszym z jego dotychczasowych rywali był Vikapita Meroro.
Olanrewaju Durudola (cruiser, Nigeria)
Durudola reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Pekinie 2008, ale przegrał tam już pierwszą walkę. Jako zawodowiec zadebiutował w 2011. Boksował głównie w USA, ale długo pozostawał w cieniu uchodzącego za bardziej utalentowanego swojego rodaka Lateefa Kayode. Przegrał tylko 2 walki (z Ahrorem Muralimowem i Thabiso Mchunu), wygrał natomiast 22, z czego 20 przed czasem, z czego 16 przed upływem 2 rund. W listopadzie 2015 znokautował w Kazaniu Dmitrija Kudriaszowa.
Carlos Takam (ciężka, Kamerun)
Takam reprezentował Kamerun na olimpiadzie w Atenach 2004, lecz odpadł w swojej pierwszej walce. Jako zawodowiec walczy od 2005 głównie na ringach francuskich. Wygrał przed czasem z Fransem Bothą i Michaelem Grantem, a na punkty z Tonym Thompsonem, zdobywając przy okazji pas WBC Silver. Tytuł stracił, przegrywając w 10 rundzie przez nokaut z Aleksandrem Powietkinem w Moskwie.